Muziek

Vroeger luisterde ik veel muziek. Heerlijk tijdens het nakijken of lessen voorbereiden, terwijl ik zat te haken, een boek las of een spelletje deed. Tijdens het koken, afwassen of de was. Tegenwoordig luister ik zelden muziek. Muziek luisteren terwijl ik iets anders doe behoort niet meer tot de mogelijkheden. Ik word dan misselijk, krijg hoofdpijn en word veel sneller moe. Ik luister nog wel eens muziek, maar dan doe ik puur en alleen dat. Meestal met een koptelefoon om de andere geluiden buiten te sluiten, want luister ik muziek én zijn er omgevingsgeluiden word ik ook misselijk en krijg ik hoofdpijn.

Hoewel ik dus zelden muziek opzet, klinkt er in mijn hoofd des te vaker een liedje. Steeds hetzelfde liedje. Een oorwurm. Vroeger had ik dat ook wel eens, vooral als ik een tijd minder muziek luisterde. Zo hoort bij mijn vakantie in Ierland met vriendin W. Shakira’s Underneath Your Clothes als soundtrack. We hoorden het op het vliegveld en, omdat we geen muziekspelers bij ons hadden met andere muziek, het bleef de hele vakantie in ons hoofd rondzoemen, zelf als kenden we de tekst niet goed genoeg. Elke variatie op ‘moving, talking, walking, breathing’ passeerde zo meermaals de revue.

Nu heb ik continu zulke oorwurmen. Soms is de oorzaak van zo’n oorwurm een tekst die me op een liedje brengt, maar vaker is het onduidelijk waar de wurm vandaan komt. Wel valt me steeds meer op dat het vaak hysterische liedjes zijn. Net werd ik wakker met dit wurmpje:

 

Licht hysterisch. Licht gekmakend. Die hysterische wurmen nestelen zich dan bij voorkeur in mijn oren als ik ga rusten. Bovendien hoor ik ineens alle lijnen. Waar ik voor mijn ongeluk niet echt bekend stond om mijn zuivere muzikale gehoor, hoor ik nu ineens iedere noot van ieder instrument. Ik kan de hele baspartij ineens mee neurieën. En heb ik last van zo’n oorwurm dan hoor ik al die afzonderlijke noten, al die afzonderlijke instrumenten, al die afzonderlijke partijen. Zoals bij dit wurmpje:

 

Terwijl ik in bed probeer te rusten, neemt de hysterische wurm die in mijn oor is gekropen langzaam bezit van mijn hele lichaam. Mijn voet begint de maat te tikken, mijn vingers de baspartij. Ik vermoed dat ik misschien licht overprikkeld ben. En slapen? Vergeet het maar.