The first days of spring

Ken je dat? Dat als je verliefd bent of verdrietig elk liedje ineens precies over jou lijkt te gaan?

Met hersenletsel is dat eigenlijk net zo. Want je kunt de geliefde die bezongen wordt makkelijk vervangen door je hersenen. Liefdesverdriet wordt hersenverdriet. Het missen van een geliefde gelijkgesteld aan het missen van werkende hersenen.

Gelukkig zijn daar Noah & The Whale met een heel album over liefdesverdriet én hoe het allemaal beter zal worden. Blue skies are coming, but I know that it’s hard. Je hoeft geen muziekkenner of letterkundige te zijn om in te kunnen zien dat deze tekst moeiteloos op mijn situatie geplakt kan worden.

It ís hard, maar het gaat even beter. Ik kan weer lezen, dankzij de e-reader. Ik heb van de week een hele yoga-les gevolgd. Ik heb vanavond heerlijk genoten van wijn bij het eten die zo goed viel, dat ik maar bij bleef schenken. En ondertussen luisterde ik muziek. Dat kan ook niet altijd. Al mijn favorieten zette ik op. Deze van Noah & The Whale was ineens zo raak. De apotheose aan het eind stemt mij hoopvol voor de toekomst. Als ik dat even vergeet, moet ik dit maar weer luisteren.